Jennifer naar Zuid Afrika, ik naar Kyenjojo

Lieve allemaal,
Er is heel veel gebeurd inde afgelopen twee weken. Project Trust kwam vorige week maandag namelijk met een heel onverwacht besluit, namelijk de opsplitsing van mij en Jennifer. Ze hebben besloten Jennifer in Zuid-Afrika te plaatsen, omdat dit landhaar eerste keze was en er plaats was in een project die al eerder iemand met een gluten allergie hebben gehad en dus perfect voor haar zou zijn. Ik ging naar Kaihura, een klein dorpje vlak bij een groter dorp genaamd Kyenjojo in het westen van Uganda. Ze hebben besloten om mij bij hen te plaatsen, omdat het meisje wat hier als vierde bij zou komen, op het laatste moment had afgezegd en dus hier een plekje vrij was. Ik ben hier nu een week, sinds vorige week vrijdag en zit hier met twee schotse meiden Rhona en Elspeth en een Engels meisje Phoebe die alledrie heel aardig en gezellig zijn.

De omstandigheden hier zijn een stuk beter dan in Kitanga. We hebben een grote woonkamer/keuken(achtig iets:P)en allemaal onze eigen kamers en twee extra kamers, waarvan er nu 1 bezet is door een Ierse jongen van 21, Thomas, die het neefje is van onze buurvrouw Eilis. Thomas en Eilis zijn beide heel aardig en Eilis woonde al een jaar in Kyenjojo en blijft hier nog de rest van het jaar dus het is fijn om iemand als haar in de buurt te hebben. Ze is een teacher-trainer op een college in de buurt en ben al een dagje met haar meegegaan om te wezen kijken en te helpen met de computerles alleen er was geen elektriciteit dus de les ging niet door, maar het was toch een leuk uitje! Verder hebben we twee (welliswaar koude, maar toch!) douches, twee westerse toiletten en elektriciteit.
Toen ik op vrijdag aankwam hadden de drie meiden een 'welcome home' poster en avondeten voor mij gemaakt, echt heel lief! En ondertussen heb ik de poster en al mijn foto's opgehangen en mijn spulletjes opgeborgen en voelt het al een beetje als thuis hier.

Van de week zijn we met z'n allen, Eilis, Thomas, Vincent (Een ugandese collega, ook heel aardig en grappig) uiteten geweest voor Rhona's achttiende verjaardag en dat betekende met z'n zevenen in Eilis' mini-autotje naar Fort Portal. Fort Portal is een grotere stad, veertig minuutjes rijden en erg leuk. De hele avond was heel gezellig en we hebben veel gelachen.

De projecten hier in Kyenjojo zijn heel gevarieerd. De meiden werken elke ochtend tot lunchtijd alledrie in verschillende scholen en hebben dan gezamelijk lunch in Bringing Hope, de school waar Rhona werkt. Ik heb deze week in het weeshuis Home Again gewerkt, een onderdeel van bringing hope. Het is heel armoedig, stinkt er ontzettend en een grote rotzooi, maar de kindjes zijn geweldi. Ze hebben te weinig staff waardoor er vaak niemand tijd had met de kinderen te spelen dus dat is nu voornamelijk mijn taak (behalve dat natuurlijk ook luiers verschonen, kindjes in bed leggen en helpen met de maaltijden). Het voelt goed om zo nodig te zijn hier, al wil ik wel proberen om ook een aantal dagen per week in de school door te brengen om daar te helpen, nieuwe ervaringen op te doen en nieuwe dingen te leren.
De eerste periode hier is voor mij namelijk gewoon uitproberen hoe ik mijn tijd het beste kan verdelen, waar ik het meest kan betekenen en wat ik fijn werk vind om te doen.
Het is wel gek om zo helemaal op nieuw te beginnen en ondanks dat de meiden heel leuk zijn mis ik Jennifer ook wel. Zij is nu voor een paar weken thuis, voordat ze naar ZuidAfrika vertrekt om haar visum te regelen.

Vandaag (vrijdag) vertrekken we naar Kampala voor het weekend en verblijven we met de gehele groep in het guesthouse waar we onze eerste dagen ook verbleven. We hebben een korte debriefing van de eerste weken en krijgen nog een wat uitgebreidere introductie over Uganda. Ik kijk er erg naar uit om iedereen te zien en ben benieuwd naar alle verhalen! Het zaal wel gek zijn om weer in Kampala te zijn na er net vandaan te zijn gekomen. Oh onze laatste dagen in Kampala waren trouwens een stuk drukker! Maandag tot en met woensdag hebben Jen en ik in een babies-home gwerkt wat echt te gek was! 50 kleine schattige babietjes die allemaal gevoerd, verschoond en vermaakt moesten worden was zwaar werk, maar erg leuk! Het was fijn om onze laatste dagjes nuttig te kunnen besteden en ik ben erg blij dat we dat konden doen. Die donderdag zijn we voor het laatst samen Kampala ingegaan en vrijdagochtend vertrok ik dus naar Kaihura en Jennifer vertrok de volgende ochtend naar huis.Gekke gedachte hoor, dat zij nu thuis is bij haar ouders. Ik weet dat het voor haar ook moeilijk zal zijn om weer te vertrekken, maar ik ben ook wel een beetje jaloers, omdat ik thuis nog steeds wel erg mis. Maar laten we hopen dat dit nu mijn laatste plek is in Uganda, dat ik snel helemaal gewend ben en me thuis voel en dan weet ik zeker dat de heimwee ook minder wordt. Ik heb trouwens eindelijk een adres! Het is: carolien torenvliet, Villa Maria, PO BOX 214 Fort Portal, UGANDA. Post is natuurlijk altijd welkom en ik beloof terug te schrijven! Nou ik ga er een eind aan maken,
heel veel liefs xxxx
Carolien

PS. Dankjulie wel voor allelieve, leuke en aanmoedigende berichtjes.Echt superleuk om te lezen en het doet me heel erg goed!
PPS. De omgeving hier is trouwens echt prachtig. In Fort Portal kun je de Rwenzori bergen zienliggen. Een enorme muur van bergen, echt prachtig! En hier in kaihura is het een beetje regenwoudachtig met heel veel vogeltjes en ja: APEN!