Bye bye Kitanga.. Nu al? Ja nu al :(

Lieve allemaal,
de titel van mijn tweede reisverslag zal jullie waarschijnlijk in verwarring brengen, maar het zit zo: Project Trust heeft besloten ons weg te halen uit Kitanga en ons te verplaatsen naar een ander project. Ik ben nu in Kampala waar we verblijven in een guesthouse totdat Project Trust een nieuw project voor ons heeft gevonden. Er zijn verscheidene redenen voor onze verplaatsing. De eerste is dat het project niet was wat we verwachtten en ook niet wat P. T. verwachtte. De tweede week kregen we namelijk onze roosters en bleek dat we allebei maar twee uur in het Special Needs Education Centre zouden lesgeven en de rest in de gewone basisschool. Ons is echter altijd verteld dat we zouden komen voor SNEC en de gewone school een bijzaak zou zijn. De begeleiding was ook niet goed. We werden in een klaslokaal vol kinderen gedropt (allebei apart) en werden gevraagd les te geven, maar wat en hoe werd ons niet verteld.
De tweede reden dat we verplaatst werden en eigenlijk de doorslag gaf om ons zo snel al te verplaatsen was Jennifer's glutenallergie. Ze kan absoluut niets met gluten eten en dat zorgde ervoor dat we t otaal geen eten voor haar konden vinden in Kabale. Dit zou betekenen dat we elke maand naar Kampala zouden moeten reizen om eten voor haar te halen (hier in kampala zijn een paar mega-supermarkten waar ze rijstwafels en dergelijke hebben) Maar dat is niet te doen, want het duurt acht tot tien uur om hier te komen vanuit Kabale en is een vrij onplezierige reis :P Bovendien waren Jennifers ouders erg ongerust over het feit dat we zover van medische hulp vandaan zaten. Jennifer is door haar ziekte nou eenmaal vatbaarder voor alles en onze wonderdokter Dr. Stockley is gevestigd in Kampala. Project Trust is nu aan het zoeken naar een weeshuisproject (mogelijk met gehandicapte kinderen) rond Kampala. Dit omdat jennifer en ik allbei meer geinteresseerd zijn in een sociaal en zorgend project dan in lesgeven (sorry pap!) In de tussentijd zullen we verblijven in dit guesthouse en ze zijn aan het zoeken naar een klein project wat we kunnen doen terwijl we hier zijn. Maar goed, genoeg uitleg, ik zal nog wat vertellen over de afgelopen twee weken!!
In onze tweede week in Kitanga hebben we een aantal lesjes gegeven, maarh et was lastig om wat te doen omdat de leraren zich niet aan hun rooster hielden en wij alleen werden ingezet voor bepaalde lessen op bepaalde tijden (althans dat was de bedoeling volgens het rooster;) Wel hebben we na school veel met de SNEC kinderen gespeeld en genoten van hun vrolijkheid en gezelligheid. Op dinsdag avond werd ons echter verteld dat wij donderdag naar Kampala moesten komen om eten voor Jen te haln en te komen praten over de situatie met de vertegenwoordigers van PT hier in Kampala, Lucy en Fin. Dus donderdag stonden we om half vijf op, namen de bus naar Kampala en kwamen daar om 3 uur aan. We bleven tot maandag ochtend hier en hebben tijdens onze dagen hier veel met Fin en Lucy gepraat. Op zondagavond vertelden ze ons wat PT met ons van plan was, want al die tijd wisten we niet wat er met ons ging gebeuren. Ze vertelden ons dat we naar kitanga terug moesten, onze spullen moesten pakken op dinsdag en terug naar Kampala moesten komen op woensdag. Dat hebben we gedaan en hier zit ik dan. Uitgeput van de reis en nog steeds verward omdat we nu geen project hebben, mijn blog te schrijven in Kampala. Het afscheid van kitanga was moeilijk, maar we hebben veel foto's gemaakt van de kinderen (dat vonden ze overigens helemaal te gek!!) zodat we ze ons leven lang niet meer vergeten :) Ik voel me wel erg rot over het verlaten van de kinderen, maar besef me ook dat het niet anders is en dat we er net zulke lieve schatjes voor terug krijgen.
Het afscheid van onze host Peter was raar, omdat hij ons vertelde dat hij zelf ook bezig was met het verlaten van Kitanga, vanwege een nieuwe baan. Iets wat we natuurlijk niet hadden verwacht, maar het nam ons schuldgevoel wel een beetje weg;)

We weten nog niet echt wat we de komende dagen gaan doen, behalve wat kleren wassen en boodschappen doen, en dat maakt ons beiden wel een beetje onzeker. Maar we gaan proberen onszelf zoveel mogelijk bezig te houden, iets wat heel goed te doen moet zijn in een stad als Kampala!! We hopen snel een tijdelijk project in Kampala te hebben en natuurlijk smachten we naar meer informatie over ons nieuwe project.

Verder gaat het met mij en Jen goed. In de dagen dat we eerder in Kampala waren ben ik wel twee keer bij dr. Stockley geweest, want ik had wat problemen met mijn maag, maar na een niet al te plezierige behandeling voelde ik me een stuk beter en Dr. Stockley is echt heel grappig en aardig.

Ook lucy en fin zijn geweldig voor ons geweest in de afgelopen dagen. O.a. omdat ze ons verwendn met dvdavondjes tijdens de roerige tijd in kampala en ons meenamen naar de kerk op zondag. Dat laatste was echt een ervaring om nooit te vergeten. Een band en gospelkoor en honderden zingende ugandese kerkgangers. Echt geweldig!!!

Pfoeh ik hoop dat ik jullie genoeg op de hoogte heb gesteld van alles wat hier gaande was in de afgelopen weken en ik hoop dat alles in Nederland nog steeds op rolletjes loopt!

Heel veel liefs (dit keer van uit Kampala), xxxxxx Carolien