June

Orairota! (goeiemorgen!)
Juni.. Gek hoor, mijn laatste volle maand hier, nog twee weekjes en dan alweer naar huis. Ik heb me geloof ik nog nooit zo dubbel gevoeld. Aan de ene kant wil ik naar huis, naar alle luxe, warm water, normaal eten en natuurlijk al mijn vrienden en familie. Aan de andere kant wil ik nog helemaal niet weg. Ik heb het ontzettend naar mijn zin en heb zulke goede vrienden gemaakt die ik nog helemaal niet kwijt wil. Zowel met mijn partners als de rest van de groep als alle mensen in het dorp en op school kan ik het goed vinden en ik ga hen allemaal erg missen. Op school hebben we zeker een betere band met onze leraren gekregen wat het een stuk leuker maakt allemaal. Patrick, Adolf en Monica zijn onze co-teachers in primary 5 en ze zijn allemaal aardig. Adolf is soms wat vreemd, maar zeker met Patrick en monica kan je goed praten. We geven nu meestal of de hele tijd voor de pauze (2.5 uur) of de hele tijd na de pauze (2 uur) en dus hebben we nog tijd genoeg over om te kletsen met de andere leraren. Vorige week had ik een lang gesprek met Monica over haar toekomst. Ze wil graag sociaal werk gaan doen, maar er was niet genoeg geld voor haar om die opleiding te volgen dus werd ze eerst leraar en nu is ze aan het spare nom de opleiding te doen. Haar beide ouders zijn overleden toen ze veertien was en sindsdien zorgt ze voor haar 6 jongere broers en zussen, zowel fysiek als financieel. Echt knap hoe ze dat allemaal doet. Ze is pas 29 jaar oud en dan al zoveel meegemaakt. Ze heft ook een zoontje van 6 maanden, Martin. Hij is heel schattig, maar bang voor witte mensen dus helaas kunnen we hem nooit oppakken want dan begint hij te huilen, haha! Ook met Patrick praat ik veel, maar hij wil dat ik zijn vriendin word en daar heb ik nou niet zo’n behoefte aan, dus dat is altijd een beetje ingewikkeld. Hij is verder wel heel aardig dus dat is leuk. Hanifa geeft les aan p6 en is ook erg aardig. Ze is 55 maar dat zou je echt niet zeggen, want ze ziet er heel jong uit. Ze is op dit moment een cursus aan het doen over culturen waar wij haar altijd een beetje mee helpen. Ik weet niet precies wat het doel is van de cursus maar het klinkt interessant en het is leuk om haar te vertellen over onze cultuur en gewoontes. Ook heb ik ze een kalender van Nederland laten zien wat erg grappig was. De windmolens vonden ze mooi en ook waren ze verbaasd over de platheid van ons kikkerlandje. Ze vonden het erg mooi, zeker de bloemen! (dankje voor de kalender dus mama!).
Ook heb ik de kalender in mijn klas laten zien. Afgelopen week heb ik namelijk de hele week postkantoortje met ze gespeeld, want het onderwerp is brieven schrijven op het moment. Heel erg leuk was het, en omdat we brieven naar mijn ouders en bas hebben geschreven moest ik ze natuurlijk even laten zien hoe Nederland eruit zag. Ze vonden het geweldig, met veel ge-maaaaywaaay (sort van oh my god) en verbaasden gezichten. Ook heb ik ze veel verteld over Nederland en volgens mij vinden ze ons maar raar, maar ach! Ook hadden we deze week brieven naar elkaar in de klas geschreven. Dat was erg leuk en met de brievenbus die ik had gemaakt was het allemaal helemaal echt. Ze moesten een envelop maken en het adres erop schrijven en ik gaf ze (een zelfgemaakte :P) postzegel. Ze waren erg enthousiast en uiteindelijk gingen er zo’n 200 brieven heen en weer die week, wat leuk was. Ook hebben er een aantal een brief aan mij geschreven wat erg leuk was en die ik zeker zal bewaren. Het gaat nu dus erg goed met lesgeven en ik vind het echt heel leuk. De klas is leuk en enthousiast en ze luisteren naar me! Wat een wonder, haha! Ik ben veel meer relaxed en niet meer zo bang en verlegen voor de klas en het gaat dus goed nu.
Deze week hadden we ook nog een lerarendiner voor alle vrouwen van hope academy. Dat waren er uiteindelijk maar twee maar het was toch gezellig. Beatrice en haar dochter mercy en Joselyn waren gekomen en we hebben veel gelachen. Ook eilis en Vincent waren gekomen en we hadden onze beroemde bean-burgers (je moet toch wat zonder vlees :P!) gemaakt en die vielen erg in de smaak. Ook had Eilis nog bananenbrood gemaakt (jaloers Basje?) wat een heerlijk toetje was! We hadden wel zoals altijd veel te veel gemaakt, dus de rest van de week aten we beanburgers voor ontbijt. Yumm…

Ook was het afgelopen week leuk om eindelijk weer eventjes met zijn vieren thuis te zijn. Het was zo gezellig en alle gebeurtenissen van de vakantie zijn weer bijgekletst. We zijn afgelopen zondag en woensdag naar het zwembad in Kyenjojo geweest wat lekker was en ook gingen we zaterdag fietsen in fort portal!! Dat was leuk, maar onze fietsen gaven het halverwege op dus we moesten lopen en toen werden we opgepikt door een auto. Het was toch heel leuk en gek om weer even te fietsen. Het was een tour georganiseerd bij een Amerikaans meisje. Al het inschrijvingsgeld ging naar fietsen voor gehandicapte kinderen, wat natuurlijk een heel mooi doel is en gelukkig had ze veel success.
De week voor dat weekend was ik in Kampala. Eerst was ik er met Fern in het guesthouse waar zij verbleef. Zij verbleef daar vanwege haar ziekte en ik zorgde dus een beetje voor haar en gewoon voor wat gezelschap. Die maandag vertrok zij terug naar Londen, waar zee en tijdje in het ziekenhuis heeft gelegen, maar nu is ze gelukkig terug in schotland. Ik vind het jammer dat ze terug is gegaan, maar het is wel beter zo. Gelukkig was ze in de laatste dagen in Uganda wel wat beter en vrolijker. Ook had ik veel souvenirtjes voor haar gehaald overal in Kampala zodat ze nog wel wat herrinneringen heeft. Nadat Fern vertrokken was verbleef ik in Backpackers met de rest van de visa-groep. De week was een beetje stressvol want we wisten niet zeker of we visa’s zouden krijgen en we moesten veel regelen en ik moest ook nog naar docter stockley elke dag, vanwege mijn voeten. Ik had namelijk vijf geinfecteerde muggenbulten op mijn voeten die behandeld moesten worden. Gelukkig zijn ze nu, na alle behandelingen en medicatie een stuk beter en ik denk dat het nu wel weer goed komt. Het was wel even vervelend, want ze deden erg zeer en ook moest ik de antibiotica de hele tijd in het midden van de nacht nemen en dan weer om zes uur smorgens, maargoed ik heb het overleefd ;)! Op vrijdag hadden we genoeg geregeld voor ons visum en nu is het afwachten. We wachten nog steeds op de beslissing van het immigratiekantoor, maar ik denk dat het opzich wel goed moet komen. Hopelijk krijgen we binnenkort bericht van onze nieuwe rep. Ian dat het allemaal in orde is! Ian is trouwens heel goed geweest met onze visas. Hij is er heel druk mee en doet alles wat hij kan om het voor ons te regelen echt geweldig. Ook geeft hij heel duidelijke instructies over wat wij wel en niet moeten doen en informeerd hij ons zodra er nieuws is. Na die week in kampala konden we afgelopen vrijdag dus eindelijk naar huis en daar waren we blij mee. Ook was het die vrijdag voor het eerst dat we Phoebe en Elspeth weer zagen wat erg gezellig was. Phoebe en Elspeth hebben namelijk toeristen visums en hoefden die week niet in Kampala te zijn. De week ervoor waren ik en Rhona alleen thuis omdat zij toen nog in Tanzania waren.
Nou dat was het denk ik wel weer,
Take care,
Xxxxx carolien