Home, sweet home

Lieve allemaal,
Sorry dat ik al zo lang niets van me heb laten horen. Zeker na alle kerstpost van iedereen, wat ik ontzettend leuk en lief vond (heel erg bedankt daarvoor!!) voelde ik me erg schuldig dus ik ben gelijk begonnen en hier is mijn nieuwe blog dan!!
We zijn weer terug van een lange vakantie, terug thuis in Kaihura. Ook de tweede maand van die vakantie was voorbij gevlogen. Kenia kon helaas niet doorgaan, omdat het vanwege recente gebeurtenissen een stuk onveiliger was geworden en ik, Liam en Elspeth besloten daarom niet te gaan. Phoebe, Jessie en Sophie zijn wel gegaan en gelukkig is hen niets overkomen, maar ik ben toch blij dat ik in een veilig, vrij en vriendelijk Uganda ben gebleven.

Na onze nieuwjaarviering in Kampala vertrokken we met de hele groep naar Jinja, een toeristische plaats in het oosten van Uganda en ook bekend als de oorsprong van de Nijl. We hebben daar geraft op de Nijl en dat was echt te gek! Zo'n tien keer omgeslagen en elke keer het gevoel dat je bijna verdrinkt, wat een kick! Het water was enorm wild, wat ik totaal niet gewend was van het raften in Frankrijk. Na het raften hadden we ook nog een uitgebreide barbeque wat erg gezellig en lekker was. Verder hebben we die dagen nog lekker van de zon genoten en een boottocht gemaakt. Ook was er een enorm feest, de full moonparty, wat ook leuk was.

Na Jinja ben ik samen met nog een aantal anderen nog wat verder naar het oosten getrokken, naar Sipi Falls. Sipi falls zijn drie watervallen in het gebied van mount Elgon. We zaten heel hoog, wat een prachtig uitzicht over de vallei gaf. Ook de nachten waren spectaculair, omdat alle gewassen verbrand werden en je dus enorme branden vanaf de berg kon zien. Een van de dagen in Sipi hebben we een mooie dagtocht gemaakt langs alle watervallen. Heel mooi en erg idyllisch. Ook hebben we onder een van de watervallen gestaan, een nogal koude en pijnlijke douche! We hebben daarna nog wat gezwommen en toen moesten we weer terug naar onze lodge, omdat het donker werd. De dag erna hebben Liam en Fred, een 21 jarige italiaan die met ons meereisde, van de waterval naar beneden geabseilt. Het zag er geweldig uit, maar helaas was het erg duur om te doen.

Na sipi wisten we niet zo goed wat we wilden doen, omdat we alle (veilige) gebieden in Uganda wel gezien hadden en Kenya dus om veiligheidsredenen niet door kon gaan. We besloten daarom naar kampala te reizen en daar een nieuw plan te maken, dit omdat alle wegen in Uganda toch naar en van Kampala leiden en je dus overal kan komen vanuit Kampala. Een aantal besloten toen naar Kaihura te gaan en bij ons project te chillen (vanwege ons grote huis), maar ik wilde liever nog niet terug naar Kaihura. Beth Carins, een schots meisje, en ik besloten toen een vrijwillige job te zoeken in een van de vele babieshomes die Kampala heeft. We zijn beiden gek op babies en zo konden we genieten van de luxe in kampala, terwijl we ook nog nuttig werk verrichten! Uiteindelijk kwamen we terecht in Sanyu babieshome. Een goed georganiseerd tehuis met zo'n 50 kids tussen 0 en 4 jaar. Het grote voordeel van dit babieshome was, dat het tien minuutjes van het Backpackers hostel was waar wij tweeeen en nog een aantal andere Kampala liefhebbers verbleven. We hebben uiteindelijk twee weken in Sanyu gewerkt, maar niet elke dag, want soms wilden we ook het nachtleven van KP verkennen. Dat was altijd erg leuk, al was op 1 avond wel mijn camera uit mijn tas gestolen, zodat ik nu al mijn foto's vanaf het begin van Uganda tot die nacht kwijt ben. Ik baalde wel heel erg, zeker van alle verloren foto's van Kitanga en Jennifer. Ik hoop dat zij mij haar foto's kan sturen en van Kaihura en de vakantie hebben gelukkig een hele hoop anderen nog foto's. Verder gelukkig geen nare incidenten tijdens het stappen.
Op dagen dat we wel naar Sanyu gingen, begonnen we om acht uur smorgens tot vijf uur 'smiddags. We hielpen met het uit bed halen, douchen, eten geven, spelen en weer eten en dan voor het middag slaapje naar bed brengen en daarna weer spelen. Ik hielp meestal met de groep van een half tot anderhalf jaar oud en Beth hielp met de kleinsten van 0 tot een half jaar oud. Ik vond het te gek om te doen en ook de staff was heel leuk. Ze hebben al gevraagd of ik volgende vakantie weer wilde komen, en als ik tijd heb ga ik dat zeker doen! Ik weet alleen niet of alle kindjes er dan nog zijn, omdat er veel kinderen worden geadopteerd daar. Zo ontmoette ik de toekomstige adoptieouders van Solomon, die in de eerste week veel zenuwen hadden voor rechtzaken en op mijn laatste dag dolgelukkig Solomon's afscheidsfeest vierden en hem meenamen naar zijn nieuwe thuis, Amerika. Heel mooi om zo'n proces te volgen en Solomon wordt vast en zeker gelukkig daar. Ik zou zelf ook wel zo'n tien babies willen adopteren. Zo was er Titus, mijn favoriet, van een jaar oud. Nooit huilen, maar altijd giechelend en z'n vier kleine tandjes alten zien. Lag de hele zaal voor pampus, was Titus nog op en neer aan het springen in zijn bedje. Ook mis ik Daniel, een prachtige baby en altijd blij. En Edward, megababy, Gideon mooi klein en dun en het tweelingbroertje van Melissa, het dikkertje dat altijd lacht. Dan hadden we nog de kleintjes, Tiny Tim, Little Luke en Pepita. Pepita wordt binnenkort geadopteerd door een Amerikaanse die al 8 kinderen heeft en naar Uganda was gezonden door God, voor nog een kindje. En dan ten slotte nog de twee huilertjes Olivia en Mark. Tja ik mis ze allemaal wel hoor en het afscheid was moeilijk, maar het zijn in ieder geval twee hele leuke weken geweest en ik heb veel geleerd.

Vorige week zondag kwam ik samen met Phoebe terug naar Kaihura. Het was een gezellige matatu-trip, want we hadden elkaar al zo'n drie weken niet gezien. Toen we thuiskwamen hadden Elspeth en Rhona al gekookt en het was daardoor echt thuiskomen. Toen lekker geslapen en de voglende ochtend moesten we alweer naar school. Er was nog niet zoveel gaande, maar het was leuk om iedereen weer te zien. Zeker op Hope Academy kregen we een warm welkom. Ook was er leuk nieuws, want een van de leraressen, Florence, gaat in Juni trouwen. We zijn uitgenodigd voor de bruiloft en overmorgen voor de introductieceremonie. De bruidegom wordt dan officieel voorgesteld aan de familie van de bruid en het is een traditioneel feest dus het zal heel gaaf worden! We hebben onze outfits al gezien en het is een beetje belachelijk, maar ach wat geeft het!
De volgende dag was er nog steeds niet zoveel gaande op St Mary's dus zijn Elspeth en ik naar Fort Portal gegaan. We hebben wat inkopen gedaan en Elspeth heeft een telefoon gekocht en geld met haar paspoort gehaald, want haar tas met telefoon, bankkaart, camera en 400.000 shs (130 euro..) was uit de matatu gestolen. We hadden een gezellige dag en Rhona en Phoebe waren wel een beetje jaloers, want hun scholen waren wel al helemaal begonnen. De volgende dag gingen ik en Elspeth dan ook echt aan het werk. We hadden eerst de klassen verdeeld en ik heb nu p5a en zij p5b. We hebben dus nu beide onze eigen klas. Die dag wat introductiespelletjes gedaan en foto's van nederland laten zien. Ik vertelde dat het water soms in ijs veranderde en bijdehandje Nicholas kwam na de les naar me toe en zei: ' madame, we go to your place and eat ice'. De volgende dag heb ik daarom maar een uitgebreide scienceles over het bevriezen en koken van water gegeven! De klas is leuk trouwens. Ik ken nu ongeveer de helft van de namen en dat helpt wel. Sommige kinderen zijn soms een beetje naar tegen mij en andere kinderen, maar de meeste zijn leuk. Het zijn er nu 87 wat wel erg veel is. Ik geef dit jaar alleen engels aan ze omdat science te lastig voor ze is in het engels. Het is het nu namelijk voor het eerst dat ze echt Engelse les krijgen en hun niveau is nog erg laag. Naast mijn engels les doe ik daarom ook nog conversatie klassen, waarin ik steeds 5 leerlingen apart neem voor een gesprekje in het engels. Ik hoop dat ze hierdoor meer zelfvertrouwen krijgen in hun engels-spreken en dat hun woordenschat omhoog gaat.

Afgelopen weekend zijn we naar Mubende geweest, naar Megan en Sophies project om Jessie's verjaardag te vieren. Het was heel gezellig en leuk om iedereens verhalen te horen. De meesten waren nog helemaal niet begonnen met lesgeven, dus we waren best trots op onze toch nog best wel georganiseerde scholen!

Maandag gaan ik en Phoebe voor het eerst helpen in de kliniek bij een HIV-test-dag. Het wordt vast en zeker heel interessant en ik heb er veel zin in. Ook ga ik misschien nog op een middelbare school lesgeven. We gaan daar met z'n allen 1x per maand een workshop drama geven en als ik nog meer tijd heb en ik het leuk vind, ga ik daar scheikunde en natuurkunde geven aan S1 en S2. Het is een heel klein, arm en nieuw schooltje met zo'n 100 leerlingen in klas 1 2 en 3. Ze hebben maar drie leraren voor de hele school en ik wil hen daarom graag helpen. Secondary teaching vraagt alleen wel veel meer voorbereiding, dus ik moet kijken of het lukt.

Nou dat was het wel weer zo'n beetje, het volgende blog zal niet zo lang duren. Nogmaals bedankt voor alle kerst en nieuwjaarspost, echt hartstikke leuk!

Veel plezier met de elfstedentocht, gek hoor! Het is hier nu namelijk bloedheet en midden in het droge seizoen, met hitte en veel stof en elke dag 37 graden. Ook hebben we geen stromend water meer waardoor we emmers voor douchen/wassen en de long-drop moeten gebruiekn, nou daaag!
Veel liefs,
xxxxxxxx
carolien